Om de veranderingen in het lichaam te kunnen verstaan, is het van belang dat de vrouwen een beetje achtergrondinformatie krijgen omtrent de fysiologie van de menopauze. Het begrijpen van deze veranderingen in het lichaam liggen aan de basis van het voorkomen van de symptomen.

 

Voor de geboorte hebben vrouwen ongeveer 7 miljoen primordiale follikels, deze follikels rijpen in de puberteit uit tot eicellen onder invloed van het hormoon: follikel stimulerend hormoon. Voor de geboorte zijn er al heel wat follikels afgestorven en hebben we er nog 1 miljoen. Aan de start van de menarche, ook wel de eerste menstruatie genoemd, hebben we nog 400 000 follikels waarvan er 400 tot een ovulatie zullen komen.

 

Bij de menopauze zijn er nog 1000 verouderde follikels aanwezig. Deze verouderde follikels reageren niet goed op stimulatie van hormonen. Hieronder verstaan we weinig oestrogeen productie, een stijging van het gonadotrofine-releasing hormoon en een stijging van de hormonen FSH en LH. Door dit gebeuren gaan er alsmaar kortere cycli optreden.  Door het ontstaan van een progesteron deficiëntie krijgt de vrouw anovulatoire, lange cycli, dit wil zeggen dat er langere periodes zullen zitten tussen de menstruaties dan normaal. Door de oestrogeen deficiëntie zal er amenorroe optreden, dit wil zeggen dat je geen menstruatie meer hebt en dus in de menopauze zit.

 

Tijdens de premenopauze is het hormoonevenwicht veel gevoeliger. De voorraad eicellen in de eierstokken geraakt uitgeput. Het corpus luteum ook wel gekend onder de naam ‘het geel lichaam’ scheidt minder progesteron af. Dit fenomeen leidt tot een onregelmatige cyclus en menorragie (abnormaal veel en langdurig bloedverlies). Daarna kan het oestrogeen gehalte beginnen schommelen. Eerst heeft de vrouw een heel hoog oestrogeen gehalte, wat zorgt voor enkele onaangename effecten zoals gespannen borsten, buikpijn en stemmingswisselingen. Daarnaast wordt de menstruatie heviger en frequenter en treedt er soms metrorragie op (metroraggie is de medische term voor tussentijds bloedverlies).

 

Tijdens de perimenopauze zakt het oestrogeengehalte terug. Dit zorgt voor vaginale droogheid, opvliegers, vermoeidheid, urine incontinentie, urine infecties en een verlaagd libido. Het goede nieuws is dat deze ongemakken verdwijnen tijdens de postmenopauze.